Testamenten

Een opvullegaat wordt opgenomen in een testament om een verdergaande besparing van erfbelasting mogelijk te maken als je als eerste overlijdt. Een partner heeft namelijk een veel hogere vrijstelling dan een kind. Dit maakt dat het fiscaal aantrekkelijk kan zijn om bij jouw overlijden aan je partner een extra bedrag te laten toekomen. Dit gaat ten koste van wat een kind krijgt.

Het extra bedrag wordt zo bepaald, dat de vrijstellingen van je partner en je kinderen optimaal worden benut en er dus minder erfbelasting is verschuldigd bij het overlijden van de eerste partner. Wel wordt het vermogen van je partner door het extra bedrag vergroot, waardoor er (bijvoorbeeld) bij zijn/haar overlijden als langstlevende mogelijk meer erfbelasting betaald moet worden.

Het afvullegaat wordt gebruikt om een tekort in een erfenis op te vullen. Dit gebeurt vaak wanneer een testament bepaalde erfgenamen benoemt, maar het totaal van de erfenis niet voldoende is om alle wensen van de overledene na te komen. Het afvullegaat wordt dan toegepast om de resterende waarde van de erfenis gelijkmatig te verdelen of om bepaalde schenkingen alsnog uit te keren, zelfs als de erfenis niet voldoende is om alles te dekken.

Als grootouders kun je een specifiek bedrag of een deel van de erfenis rechtstreeks aan je kleinkinderen nalaten, zonder dat zij hierover erfbelasting verschuldigd zijn. Je kan namelijk tot een bepaald bedrag gratis, dus vrij van erfbelasting, een geldlegaat aan je kleinkinderen legateren. Door een deel van de erfenis direct aan de kleinkinderen na te laten wordt de belastingdruk verlaagd, omdat zowel de kinderen als de kleinkinderen hun eigen vrijstellingen kunnen benutten.

De executeur heeft als taak je nalatenschap (deels) af te wikkelen en beheert daartoe je nalatenschap. De executeur voert dus je testament uit. 

Voogdij betekent dat iemand anders de zorg en opvoeding van je kind overneemt als jij als ouder komt te overlijden. De voogd kan worden vastgelegd in een testament, wat we samen opstellen. Als je dit niet regelt, bepaalt de rechter wie de voogd van je kind wordt. 

Bewindvoering betekent dat iemand anders jouw geld en bezittingen beheert, omdat je dat zelf niet (goed) meer kunt. Dit kan tijdelijk zijn, bijvoorbeeld door problematische schulden, of blijvend, bijvoorbeeld door een ziekte zoals dementie. Bewindvoering is iets anders dan een levenstestament. Door een levenstestament bij de notaris op te stellen, voorkom je dat een rechter een bewindvoerder moet aanwijzen en kies je zelf wie jouw geldzaken en zorg regelt. Daarnaast wordt ook direct vastgelgd wat diegene wel en niet mag doen (bijvoorbeeld een schenking doen of je woning verkopen).

De WLZ-clausule (Wet Langdurige Zorg clausule) voorkomt dat een erfenis of schenking meetelt bij de berekening van de eigen bijdrage voor zorg uit de Wet langdurige zorg (WLZ). Zonder deze clausule zou een erfenis of schenking ervoor zorgen dat je meer moet betalen voor de zorg.

Door een uitsluitingsclausule op te nemen in je testament zorg je ervoor dat iedereen die iets uit jouw nalatenschap krijgt (een verkrijger), de erfenis niet hoeft te delen met zijn of haar partner bij een eventuele scheiding. Het is van belang dat de verkrijger dit vermogen apart van het eigen vermogen, het vermogen van de partner en/of hun gemeenschappelijke vermogen administreert. De uitsluitingsclausule wordt ook wel eens ‘Privéclausule’ of ‘Koude-kant-clausule’ genoemd.

Als de verkrijger van de uitsluitingsclausule overlijdt, maakt jouw erfenis onderdeel uit van de nalatenschap van deze persoon. De uitsluitingsclausule voorkomt niet dat de verkrijger uw erfenis aan iemand kan nalaten bij diens overlijden. Zowel via een testament als via het wettelijk erfrecht kan uw erfenis bijvoorbeeld terechtkomen bij de (huwelijks)partner van de verkrijger.